کد مطلب:19546 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:5

گنجینه پرسمان » اخلاق و عرفان

رابطه ايمان و بلا چيست ؟ آيا بلاها ايمان آدمي را زايل نمي كنند ؟

در سير و سلوك ديني بلاء يك چيز اجتناب ناپذير است . زيرا هنگامي كه به خداوند ايمان مي آورد بايد ايمان و اعتقادش خالص باشد كه نام اين ايمان خالص توحيد است . يعني انسان وقتي مؤمن مي شود خيال مي كند موحّد هم هست در حالي كه موحّد بودن درجه اي بلند است كه نياز به سازندگي دارد . در قران آمده است « و ما يُؤمن اكثرهم باللَّه لا و هم مشركون ؛ اكثر اينان به خداوند ايمان نمي آورند مگر كه ايمانشان با شرك آميخته است .
{P - سوره يوسف ، آيه 106 . P}
علّامه طباطبائي « رحمه الله » در اين باره فرموده اند اين آيه نشان مي دهد ايمان با شرك هم جمع مي شود امّا با توحيد خير !
شرك ما چيست ؟
اميدها و ترس ها كه ما را وابسته به خلقِ ناتوان كرده است يعني اعتماد به خويش و امكانات خود يا ديگران . در حالي كه مؤمن گرچه از اسباب استفاده مي كند امّا به غيرخدا تكيه و اعتماد نمي كند . بهترين راه شكستن اين بُتها در دل و روح ما ، بلاست هنگامي كه از آن اميدها ، نااميد برمي گرديم و به آنچه دل بسته ايم ، از ما گرفته مي شود به ناتواني غيرخدا پي برده و تنها به او دل مي بنديم . ضعف ، عجز و حمل آنها ما را به قدرت و احاطه حق توجّه مي دهد و بخل آنها ما را به وسعت رحمت حق كه همه زندگي ما را فرا گرفته است ، مي رساند .
دوّمين فايده بلا و امتحان ، آشكار شدن نقطه ضعف هاي ماست كه براي خودمان برملا مي شود و راه درمان را آسان مي كند . و اي كاش به آنجا برسيم كه مثل ابراهيم « عليه السلام » در ميان آتش نداي توحيد سر داد . زيرا وقتي جبرئيل امين « عليه السلام » براي نجات او آمده و گفت آيا كمك نمي خواهي ، فرمود : « أمّابك فلا ! امّا به تو نيازي ندارم ! يعني فقط خدا » !
مشكل ما ضعف در جهان بيني است كه دنيا را محل خوشي مي دانيم و با اوّلين ضربه ها و بلاها كه مي خواهند ما را حركت دهند ، برمي آشوبيم كه چرا ؟
به هر حال اين سنّت خداوند است كه با 5 چيز ما را مي آزمايد :
1 . خوف .
2 . جوع .
3 . نقص در مال .
4 . جان .
5 . ثمرات .
{P - سوره بقره ، آيه 155 . P}